Dzień Kolejarza ma długą historię i nie zawsze wypadał w listopadzie. W 1935 roku Dzień Kolejarza Polskiego obchodzono 29 września, z kolei w 1937 roku Dzień Kolejarza Polskiego obchodzono 26 września. Święto nie miało charakteru centralnego, choć w obchodach często uczestniczyli ministrowie komunikacji. W Polskim Radiu odbywał się przekaz na żywo z uroczystości, w Kościele Katolickim odbywały się nabożeństwa.
W okresie Polski Ludowej Dzień Kolejarza przeniesiono na drugą niedzielę września. Obchodom nadano charakter centralny. Święto zostało wprowadzone na wniosek przedstawiciela tarnogórskich kolejarzy, maszynistę Pawła Kocota. W okresie przemian społeczno-gospodarczych zmniejszono rangę święta i zaniechano obchodów w dacie wrześniowej.
W 1981 roku nastąpił przełom, NSZZ „Solidarność” Węzła PKP Lublin Uchwałą nr 1 zdecydowała, że począwszy od tego roku Dzień Kolejarza obchodzony będzie 25 listopada, czyli w dniu wspomnienia św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki polskich kolejarzy.
Pierwsze główne uroczystości w nowej dacie odbyły się w Lublinie i połączone były z odsłonięciem oraz poświęceniem Krzyża-Pomnika Doli Kolejarskiej przez biskupa Bolesława Pylaka.
Św. Katarzyna Aleksandryjska jest postacią szczególnie ważną dla środowiska kolejarskiego. Jak wynika z wielu opracowań to, że polscy kolejarze wybrali na patronkę św. Katarzynę wynika z jej męczeńskiego żywota. Miała zostać poddana karze łamania kołem. Jednak kiedy przystąpiono do egzekucji koło się rozpadło. Tak jak świętej udało się uniknąć kaźni podczas tortur zadawanych tym narzędziem, tak pracownicy transportu szynowego pragnęli aby patronka chroniła ich od śmierci pod kołami wagonów. Ponadto jeden z atrybutów patronki – zębate koło, kojarzy się wprost z kołami pociągów.
Z okazji Dnia Kolejarza składamy wszystkim Kolejarzom oraz pracownikom kolei wyrazy uznania za codzienną służbę, odpowiedzialność i troskę o bezpieczeństwo podróżnych. Życzymy, by każdy dzień pracy przynosił satysfakcję i poczucie zawodowej dumy. Zielonej drogi!