“25 lutego 1941 roku z więzienia w Tarnowie przywieziono do KL Auschwitz kolejny transport, składający się z 60 mężczyzn. (…)


Ze względu na brak relacji więźniów tego transportu nie wiadomo, co było powodem ich aresztowania. Nie da się też ustalić z całą pewnością, jakim środkiem lokomocji przywieziono ich do obozu i jaki przebieg miała ich droga do KL Auschwitz.


Po przybyciu do obozu wciągnięto ich do rejestru więźniów, oznaczono kolejnymi numerami od 10732 do 10791 i po przebraniu w odzież obozową, sfotografowano w trzech pozach w pracowni fotograficznej wydziału politycznego. Zachowały się jednak tylko nieliczne fotografie więźniów.


Prawdopodobnie, tak jak ich poprzednicy, poddani zostali przepisowej kwarantannie, po odbyciu której zostali przydzieleni do komand roboczych. Zima 1941 roku to szczególnie trudny okres dla więźniów. Ogromna śmiertelność była skutkiem panujących w obozie warunków bytowych, chorób, niewolniczej pracy, często bezsensownej, a zawsze ponad siły wygłodzonych więźniów, stąd zapewne wielu z nowo przybyłych nie doczekało wiosny.


Wielu więźniów ginęło też w licznych egzekucjach, jakie miały miejsce w obozie, szczególnie w początkowym okresie jego istnienia.”


KSIĘGA PAMIĘCI


Od tamtego czasu Tadeusz Kokesz stał się numerem 10745.


“...zatrudniony w komandzie mierniczych. Za kontakty z ludnością cywilną, dzięki której zaopatrywano obóz w potrzebne lekarstwa, zastrzyki, żywność, 13 maja 1943 roku Tadeusz Kokesz osadzony został w bunkrze bloku 11. Po ucieczce 20 maja 1943 roku z komanda mierniczych 3 więźniów – Kazimierza Jarzębowskiego, Stanisława Chybińskiego i Józefa Rottera – został rozstrzelany w grupie 13 więźniów z tego komanda, podejrzanych o udzielenie uciekinierom pomocy.”


KSIĘGA PAMIĘCI


    Tadeusz Kokesz został rozstrzelany 25 czerwca 1943 roku w wieku 25 lat.