W ludowym kalendarzu ten dzień stanowił zmianę pory roku: u Słowian wschodnich oraz zachodnich zwykle oznaczał środek lub przełom zimy i pierwsze spotkanie z wiosną, u Słowian południowych – granicę pomiędzy zimą a wiosną.
Święto Ofiarowania Pańskiego w tradycji ludowej kojarzy się przede wszystkim ze zwyczajem przynoszenia do kościoła świec, które kapłan błogosławi. Przed udaniem się do kościoła w celu poświęcenia świecy, dekorowano ją zieloną gałązką, np. bukszpanu lub jałowca, i wstążeczką. W polskiej tradycji gromnicy od wieków przypisywano dobroczynną moc. Według wierzeń ludowych, gromnicę (nazwa pochodzi od słowa gromny (huczny, grzmiący) należało także zapalić i postawić w oknie w czasie burzy, gdyż, za wstawiennictwem Matki Bożej Gromnicznej, miało to zabezpieczyć dom i obejście przed uderzeniami piorunów. Często też na dawnej wsi, w czasie gwałtownych burz obnoszono zapaloną gromnicę wokół budynków gospodarskich. Następnie stawiano ją na parapecie lub stole, wokół którego gromadzili się domownicy. Gromnica miała ich chronić przed huraganem, pożarem, w zimie przed śnieżycami, a przez cały rok przed klęskami żywiołowymi i wszelkim złem. Podczas nabożeństwa w kościele bacznie obserwowano palącą się świecę: gdy obficie kapał z niej wosk – zima miała być jeszcze długa, mroźna i dokuczliwa; skwiercząca gromnica zaś wróżyła częste letnie burze i deszcze. Upowszechnił się także zwyczaj wkładania gromnicy do ręki konającego, by Matka Boża przeprowadziła go do wieczności. Mniemano też, że zapalona świeca ułatwiała konającemu spokojną śmierć.
Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej łączyło się wiele zwyczajów i przekonań. Święto traktowano jako moment przełomowy, uważano bowiem, że w tym dniu przypada połowa zimy. Mawiano: „Gromnica, zimy połowica”. Czekano z utęsknieniem na nadejście wiosny. Na dawnej wsi, z pogody jaka była w święto Matki Boskiej Gromnicznej wnioskowano, jak długo będzie trwała zima i jakie będą urodzaje.
Istnieje wiele przysłów ludowych dotyczących tego święta:
„Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, jeszcze zima się powlecze”,
„Gdy w Gromniczną jest ładnie, dużo jeszcze śniegu spadnie”,
„Na Gromniczną mróz — schowaj sanie, szykuj wóz”,
„Gromniczna pogodna, będzie jesień dogodna” .
Źródło: wikipedia/staropolskie obyczaje